Mrówki miodne charakteryzują się rzadkim gromadzeniem, oszczędnością i wyrachowaniem. Aby uchronić całe mrowisko przed głodem w potrzebie, stworzenia te opracowały sprytny sposób przechowywania zapasów. Słodką, pożywną mieszankę glukozy, fruktozy i białek ukrywają… w żołądkach innych mrówek! Jak to się dzieje?
Reklama
Duże mrówki robotnice, które działają jak „żywa beczka miodu”, nazywane są plerergatami. Są one w stanie wyżywić całą kolonię zawartością swoich odwłoków. Naturalnie, przy takim „obciążeniu” aktywność nie jest zbyt duża. Dlatego plerergaty rzadko opuszczają gniazda. Rezerwa pokarmu dla ich odwłoków jest dostarczana przez mrówki zbieraczki – osobniki, które zajmują się polowaniem i zbieractwem zewnętrznym. Pokarm pozyskiwany przez mrówki łowczynie jest umieszczany przez mrówki zbieraczki w ślepej odnodze przełyku (wole). Wraz ze wzrostem podaży, wole pęcznieje, wypychając wszystkie narządy wewnętrzne mrówki. Ostatecznie odwłok plereratus powiększa się od 4 do 5 razy i może osiągnąć średnicę od 6 do 12 mm.
